ABRvS, 18 april 2012. De huisvesting van buitenlandse werknemers op camping 'Dijnselburg' in Zeist blijft het college van B en W van Zeist kopzorgen bezorgen.
Twee uitzendorganisaties (Otto en Adecco) brachten hun buitenlandse werknemers onder in chalets op de camping. Zij hadden hiertoe met de eigenaar van de camping huurovereenkomsten gesloten. Het college besloot daarop een last onder dwangsom op te leggen aan de eigenaar van de camping en de uitzendorganisaties.
Hen werd verweten dat zij in strijd handelden met het specifieke en het algemene gebruiksverbod. Het specifieke gebruiksverbod bepaalt dat het verboden is om een chalet te gebruiken of te laten gebruiken voor permanente bewoning. Het algemene gebruiksverbod bepaalt dat het verboden is om gronden en bouwwerken te gebruiken in strijd met de bestemming.
Toen de last was uitgewerkt legde het college een nieuwe last onder dwangsom op. Het verzoek tot schorsing van dat besluit werd door de voorzieningenrechter afgewezen. De voorzieningenrechter oordeelde daarbij dat de eigenaar terecht ook als overtreder van het algemene gebruiksverbod was aangemerkt, nu de eigenaar als medepleger kon worden aangemerkt.
Op 18 augustus 2011 deed de rechtbank uitspraak op het beroep dat door de eigenaar was ingesteld tegen het eerste dwangsombesluit.
De rechtbank oordeelde dat de eigenaar ten onrechte als overtreder van het specifieke gebruiksverbod was aangemerkt omdat het college onvoldoende aannemelijk had gemaakt dat de chalets permanent werden bewoond als bedoeld in de begripsbepaling van het bestemmingsplan. Daarin stond dat onder permanente bewoning moet worden verstaan het gebruik van een kampeermiddel dat noopt tot inschrijving op grond van de Wet gemeentelijke basisadministratie persoonsgegevens. De rechtbank overweegt dat een persoon zich op grond van de Wet GBA moet inschrijven in de gba van een gemeente als hij/zij naar verwachting daar de komende zes maanden vier maanden verblijf zal houden. De rechtbank constateerde dat het college de bewoning van de chalets niet tot individuele personen had kunnen terugleiden en ook anderszins niet aannemelijk had kunnen maken dat voldaan werd aan de zgn. vier uit zes eis.
Verder oordeelde de rechtbank dat het college de eigenaar ten onrechte als overtreder van het algemeen gebruiksverbod had aangemerkt.
Dit verbod richt zich uitsluitend tot de gebruiker. De eigenaar was weliswaar geen gebruiker, maar werd door het college als medepleger aangemerkt en op die grond als overtreder. De rechtbank overwoog echter dat het oude recht van toepassing was op deze zaak, zodat artikel 5:1 lid 2 Awb (waarin bepaald is dat een medepleger als overtreder wordt aangemerkt) in dit geval niet van toepassing was.
Het college kon zich niet vinden in deze uitspraak. In hoger beroep stelde het college dat de rechtbank ten onrechte de bewijslast van de overtreding van het specifieke gebruiksverbod bij het college had gelegd. Het college vond dat, nu de eigenaar, in strijd met zijn verplichting, geen register had bijgehouden van de bewoners van de chalets en (beweerdelijk) de bewoners verbood zich in te schrijven in het GBA, de bewijslast op de eigenaar behoorde te rusten. De Afdeling oordeelt echter dat dit niet afdoet aan het feit dat het aan het college is om, nu de permanente bewoning in het bestemmingsplan gekoppeld is aan de inschrijving in het GBA, de bewoning van de chalets te herleiden tot individuele personen en aannemelijk te maken dat deze personen voldoen aan de vier uit zes eis.
Ook de grief van het college tegen het oordeel dat niet bewezen is dat de eigenaar als overtreder van het algemeen gebruiksverbod kan worden aangemerkt, slaagt niet.
Het college bestreed niet dat artikel 5:1 lid 2 Awb niet van toepassing was. Wel vond het college dat de eigenaar toch als overtreder kon worden aangemerkt, nu hij de camping had veranderd in een woonwijk voor buitenlandse werknemers. De Afdeling is echter onverbiddelijk. Het algemeen gebruiksverbod richt zich uitsluitend tot de gebruikers en niet tot degenen die laten gebruiken. De Afdeling is van oordeel dat de eigenaar niet als gebruiker van de chalets kan worden aangemerkt.
LJN: BW3029
Geen opmerkingen:
Een reactie posten