ABRvS, 13 april 2011. Op grond van artikel 5:32a lid 2 Awb moet het bestuursorgaan dat een last onder dwangsom oplegt een termijn gunnen aan de overtreder, waarbinnen deze de last kan uitvoeren zonder dat dwangsommen verbeurd raken. Deze last mag niet te kort en niet te lang zijn.
In de onderhavige zaak had het bestuursorgaan geweigerd in te gaan op het verzoek van de overtreder om de begunstigingstermijn te verlengen tot 1 januari 2011. De voorzieningenrechter van de rechtbank oordeelde dat het bestuursorgaan in het algemeen belang van handhaving de verlenging van de begunstigingstermijn had mogen weigeren.
De Afdeling stelt vast dat degene die om handhaving had verzocht eerder had aangegeven geen bezwaar te hebben tegen verlenging van de begunstigingstermijn tot 1 januari 2011 mits de overtreder geen rechtsmiddelen tegen het handhavingsbesluit zou instellen. Gelet hierop overweegt de Afdeling dat de voorzieningenrechter bij zijn oordeel dat het bestuursorgaan het algemeen belang heeft mogen laten prevaleren ten onrechte het belang van de verzoeker bij het niet verlengen van de begunstigingstermijn heeft laten meewegen. Daarom oordeelt de Afdeling dat het niet verlengen van de begunstigingstermijn onredelijk is en voorziet zij zelf in de zaak door te bepalen dat de begunstigingstermijn tot 1 januari 2011 wordt verlengd en dat die uitspraak in de plaats treedt van het deels vernietigde besluit.
Een opmerkelijke uitspraak. Ten eerste blijkt uit de uitspraak niet dat het bestuursorgaan het belang van de verzoeker had betrokken bij de weigering om de begunstigingstermijn te verlengen. Ten tweede lijkt mij de bereidheid van degene die om handhaving verzoekt om in te stemmen met een verlenging van de begunstigingstermijn niet relevant. De termijn wordt niet bepaald op basis van een belangenafweging. De termijn behoort uitsluitend te worden bepaald aan de hand de tijd die nodig is om de opgelegde last uit te voeren.
LJN: BQ1045
Geen opmerkingen:
Een reactie posten